Nezaboravni 11. april 1976. godine: u Boriku je odigrana utakmica koja je predstavljala ispunjenje sna brojnih generacija banjalučkih rukometaša.
Piše: J. Mržljak
Bolji ljubitelji sporta “u pola noći” znaju nabrojati “trolist” ekipnih “loptačkih” evropskih prvaka iz BiH – rukometaše Borca (1976), košarkaše Bosne (1979) i košarkašice Jedinstva (1989). Led su probili rukometaši Borca, koji su se na današnji dan prije 49 godina okitili naslov Starog kontinenta. Priča je počela u sezoni 1974-75, kada su rukometaši Borca za samo jedan bod nadmašili tim sarajevskog Željezničara i osvojili treću uzastopnu titulu prvaka Jugoslavije.
Time su Banjalučani stekli mogućnost novog nastupa u Kupu šampiona, nakon što su u prethodnoj sezoni, 13. aprila 1975. godine, u finalu u Westfallen hali u Dortmundu poraženi od istočnonjemačkog ASK Vorwaertsa iz Frankfurta na Odri (17:19). Novi pohod na evropski tron Borac je počeo krajem novembra i početkom decembra 1975. godine utakmicama osmine finala protiv čehoslovačke ekipe Červená Hviezda iz Bratislave.
U prvoj utakmici u banjalučkom Boriku je Borac je deklasirao “Zvezdaše” i ubjedljivom pobjedom (27:14) riješio sve dileme. Iako je revanš bio samo formalnost, puleni Pere Janjića su zabilježili još jedan trijumf (26:22). Protivnik u četvrtfinalu bio je ozbiljniji – španski prvak Calpisa Alicante. Ponovo je prva utakmica odigrana u Boriku, 8. januara 1976. godine, a Borac je ostvario sedam golova zalihe za revanš (28:21). Deset dana kasnije, u paklenoj atmosferi na jugoistoku Španije, revanš meč je završen neriješeno (13:13) i Borac je prošao u polufinale.
A tamo je čekao četverostruki evropski prvak Gummersbach. Prvi susret polufinala, odigran 10. marta 1976. u rasprodatoj Westfallen hali u Dortmundu pred 12.000 gledalaca, okončan je remijem (16:16). Revanš u Banjoj Luci, 26. marta, donio je veliku borbu, a na kraju su se radovali Crveno-plavi koji su pobjedom 15:13 vizirali kartu za finale. Paralelno sa evropskim nastupima, Borac je vodio tešku bitku sa bjelovarskim Partizanom za titulu prvaka Jugoslavije, koju će na kraju osvojiti s bodom prednosti.
Kruna sezona desila se 11. aprila 1976. godine: u Boriku je odigrana utakmica koja je predstavljala ispunjenje sna brojnih generacija banjalučkih rukometaša. Tog nedjeljnog popodneva je protivnik Borcu u finalu Kupa šampiona bio danski prvak Fredericia KFUM iz istoimenog gradića na istočnom dijelu poluotoka Jutlanda. Kako su Danci imali znatno lakši put do finala (francuski Marseille, finski Sparta Helsinki i norveški Fredensborg Oslo), igrali finale u gostima, bilo je jasno da je Borac veliki favorit u odlučujućoj utakmici.
No, rukometaši Fredericije su odlučili skupo prodati kožu pred 5.000 gledalaca u prepunom Boriku. Prvi gol na utakmici postigao je Flemming Hansen i to je bilo jedino vodstvo Danaca na utakmici. Brzo su preokrenuli Milorad Karalić i Zdravko Rađenović, potom je Hansen poravnao na 2:2, nakon čega je domaćin preuzeo kontrolu nad utakmicom. Prvo poluvrijeme obilježili su Rađenović sa četiri pogotka te odlični golman Abas Arslanagić, zahvaljujući kojima je Borac na odmor otišao sa četiri gola prednosti (11:7).
Međutim, na startu drugog poluvremena gosti prave seriju (0:3) i dolaze na samo gol zaostatka (11:10). Borac je opet na +4 (14:10) golovima Nedeljka Vujinovića, Rađenovića i Radeta Unčanina, no Fredericia se ponovo vraća. U posljednji minut se ušlo sa golom prednosti za Borac (16:15), kada se desio trenutak odluke. Søren Andersen je izašao pred Arslanagića, zanijemili su Borik i milioni gledalaca pored TV ekrana, ali je “Akina” bravurozna odbrana spriječila izjednačenje. Na suprotnoj strani terena je Rađenović izborio sedmerac, a Vujinović pogodio za konačnih 17:15.
Na isteku 60. minuta na parket su utrčali navijači, slavio se najveći uspjeh Borca i bh. rukometa, titula evropskog prvaka koju su, pod vodstvom trenera Pere Janjića, osvojili Milorad Karalić, Zdravko Rađenović, Nedjeljko Vujinović, Abas Arslanagić, Dobrivoje Selec, Momo Golić, Nebojša Popović, Miro Bjelić, Rade Unčanin, Slobodan Vukša, Boro Golić i Zoran Ravlić. Nakon što je kapiten Milorad Karalić primio pehar francuskog lista “L'Équipe”, slavlje se prenijelo na ulice Banja Luke…
Borac – Fredericia 17:15 (11:7)
Banja Luka, 11. april 1976. Dvorana Borik. Gledalaca 5.000. Sudije: Herbert Henschel i Peter Henfus (DR Njemačka). Sedmerci: Borac 3 (2), Fredericia 3 (2). Isključenja: Borac 6 minuta, Fredericia 2 minute.
Borac: Arslanagić, Selec (2), Rađenović (6), Karalić (2), Bjelić, Vujinović (2), Vukša, Unčanin (2), Popović (1), B. Golić, M. Golić (2), Ravlić. Trener: Pero Janjić.
Fredericia: Jepesen, F. Hansen (3), Hajderman, Nilsen (3), Sørensen (1), Jungland (1), A. Hansen, Andersen (3), Pulsen, Madsen (2), Petersen (2). Trener: Ole Vorm.
