Oko 7.000 gledalaca je dva sata prije utakmice ispunilo Skenderiju, iščekujući da se sjajna ekipa Bosne popne na vrh jugoslovenske košarke, šest godina nakon što su na istom mjestu u nezaboravnoj majstorici za plasman u Prvu ligu Studenti bili bolji od gradskog rivala Željezničara.
Bila je to najburnija sedmica u historiji KK Bosna, preciznije šest dana u kojima je padala odluka o dva trofeja. Krajem marta 1978. godine su se Studenti susreli s Hamletovskim “biti ili ne biti” – drugu sezonu uzastopno prokockati sve trofeje ili se najzad upisati u historiju jugoslovenske košarke.
Kada su u utorak, 21. marta 1978. godine, puleni Bogdana Tanjevića u Banjoj Luci nakon produžetka izgubili evropsko finale Kupa Radivoja Koraća od Partizana (110:117), činilo se da će Bosna još jednom sezonu završiti bez trofeja. Međutim, tri dana kasnije, 24. marta, Studenti su se usred Beograda revanširali Crno-bijelima i u pretposljednjem prvenstvenom kolu, u odlučujućoj utakmici za prvaka zabilježili trijumf (109:102).
Posao još nije bio gotov: Titulu je valjalo ovjeriti u posljednjem kolu – 27. marta 1978. u Skenderiji – protiv beogradskog Radničkog. Žitelji glavnog grada BiH su tokom posljednjeg vikenda u martu 1978. godine bili su u grozničavoj potrazi za najtraženijim predmetom, kartom za utakmicu Bosna – Radnički FOB.
Ulaznice su planule za nekoliko sati, nikoga nije smetao neobičan termin posljednje utakmice – ponedjeljak poslijepodne. Oko 7.000 gledalaca je dva sata prije utakmice ispunilo Skenderiju, iščekujući da se sjajna ekipa Bosne popne na vrh jugoslovenske košarke, šest godina nakon što su na istom mjestu u nezaboravnoj majstorici za plasman u Prvu ligu Studenti bili bolji od gradskog rivala Željezničara.
Bilo je mnogo simbolike u tome što je protivnik u posljednjem kolu bila ekipa Radničkog. Naime, beogradski “Romantičari” su jedinu titulu osvojili u sezoni u kojoj je Bosna debitovala u elitnom rangu (1972-73), štaviše, naslov su ovjerili upravo pobjedom nad Studentima (94:86) u pretposljednjem kolu, početkom aprila 1973. Pet godina kasnije su uloge promijenjene, sada je Bosna bila na korak do titule. Još jedan kuriozitet: Obje odlučujuće utakmice, i 1973. i 1978. godine, sudio je Miodrag Marjanović iz Arilja.
Na današnji dan prije 45 godina je Bogdan Tanjević bio na teškom zadatku, da ne dozvoli opuštanje svojim pulenima, tri dana nakon velike pobjede nad Partizanom. Valjalo je ignorisati svečarsku atmosferu u Skenderiji, ukrašenoj bilbordima s portretima Žarka Varajića i Mirze Delibašića, transparentima “Bosna šampion”. Strah je bio bezrazložan.
Košarkaši Radničkog postigli su prvi koš, što je bilo njihovo jedino vodstvo, dok je ostatak utakmice prošao u znaku Bosne. Puleni Bogdana Tanjevića su držali sve konce u svojim rukama, na odmor otišli sa 17 poena prednosti (63:46).
I u nastavku ista slika, gosti nisu imali šansi, a jedini koji je parirao Sarajlijama bio je legendarni centar Milun “Mek” Marović (1947-2009). Prednost Bosne bila je tako ubjedljiva da je Bogdan Tanjević svim košarkašima pružio priliku da osjete ugođaj šampionske pobjede. Kada je Mirza Delibašić sa zvukom sirene postigao pogodak za konačnih 110:88, slavlje je moglo početi. Na parket su utrčali navijači, nosili igrače Bosne, baš kao i 28. aprila 1972. nakon majstorice protiv Željezničara.
Žarko Varajić, kapiten Bosne, primio je šampionski pehar “Politike” od glavnog urednika beogradskog lista Svete Ljubisavljevića, dok je Vladimir Pezo, predsjednik Košarkaškog saveza Jugoslavije, uručio medalje igračima i članovim stručnog štaba Studenata. Bosna se tako upisala u zlatnu knjigu prvaka Jugoslavije, u kojoj su dotad bili Crvena Zvezda, Olimpija, Zadar, Beograd, Partizan, Radnički, Jugoplastika, Proleter i Selekcija JNA.
“Mislim da smo zasluženo osvojili naslov prvaka jer smo igrali najbolje u ligi, iako nam neki pokušavaju osporiti slavlje. Ekipa je godinama marljivo radila za ovaj uspjeh. Moram čestitati i igračima koji danas ne nose dres Bosne, ali su dali doprinos u usponu od Druge lige do titule prvaka Jugoslavije”, nakon utakmice je rekao Bogdan Tanjević, trener Bosne. Mjesec dana kasnije će Bosna i Radnički FOB još jednom odmjeriti snage, ovaj put u finalu Kupa Jugoslavije…
Bosna – Radnički FOB 110:88 (63:46)
Sarajevo, 27. mart 1978. Dvorana Skenderija. Gledalaca 7.000. Sudije: Marjanović (Arilje) i Jovančić (Valjevo). Slobodna bacanja: Bosna 14/17, Radnički 10/14.
BOSNA: Krvavac (13), Đogić (2), Benaček (2), Bosiočić (4), Izić (2), Radovanović (7), Ostojić, Varajić (34), Delibašić (26), Zrno (2), Hadžić (4), Pešić (14). Trener: Bogdan Tanjević.
RADNIČKI FOB: D. Ivković (8), Vučinić (16), Stanković (8), Prelević (8), Banjanin (6), Đorđević (4), Marović (30), Živanović (2), Hranisavljević (6), Mastilović. Trener: Milan Vasojević.
