Sjećanje na neviđenu dramu u polufinalu Kupa šampiona u rukometu: Pobjednik dvomeča je odlučen u posljednjim sekundama revanša u Banjoj Luci.
Piše: J. Mržljak
Mrtva trka s Krivajom iz Zavidovića donijela je rukometašima Borca četvrtu titulu prvaka Jugoslavije u sezoni 1973-74, time i nastup Kupu evropskih šampiona. U narednoj sezoni (1974-75) su Banjalučani evropski pohod počeli u oktobru 1974. godine u dvomeču osmine finala protiv Lokomotive iz Sofije. Teže nego se očekivalo, puleni Pere Janjića su eliminirali Bugare: prvi susret su izgubili u gostima (20:21) da bi u revanšu u Boriku Borac zabilježio trijumf (29:24). Nešto lakši posao su Crveno-plavi imali u četvrtfinalu, pobijedivši u obje utakmice danski Aarhus – 13:12 u gostima, odnosno 23:18 u Banjoj Luci.
Žrijeb je odlučio da protivnik Borca u polufinalu bude Steaua, jedan od najslavnijih evropskih rukometnih klubova. Ne samo to, Steaua je imala devet reprezentativaca, skoro kompletnu prvu postavu reprezentacije Rumunije, koja je 12 mjeseci osvojila titulu na Svjetskom prvenstvu u Istočnoj Njemačkoj. Rumuni su bili favoriti, pogotovo u prvoj utakmici, 28. februara 1974. godine u Bukureštu. Palatu sporta i kulture ispunilo je 9.000 bučnih rumunskih navijača, koji su se nadali da će njihovi ljubimci steći dovoljnu zalihu za revanš u Banjoj Luci.
Steaua je povela 1:0, kasnije 2:1, a tada je krenula rapsodija Banjalučana. Golmani Alexandru Dincă i Ștefan Orban našli su se na streljani Dobrivoja Seleca i Zdravka Rađenovića. Na suprotnoj strani je stajala granitna odbrana Borca i golman Abas Arslanagić koji je do ludila dovodio zvijezde Steaue, odbranivši im čak tri sedmerca. Na odmor se otišlo s četiri gola prednosti za Borac (6:10), pri čemu je ključna bila odlična odbrana na Ștefanu Birtalanu, najboljem igraču Steaue i prvom strijelcu Svjetskog prvenstva 1974.
U nastavku je domaćin zaigrao bolje, uz ogromnu podršku s tribina nekoliko puta prijetio preokretom, ali su Banjalučani izdržali sve nalete. Na isteku 60. minuta semafor je pokazao Steaua – Borac 17:19. Bio je to tek drugi poraz Steaue u historiji na domaćem terenu u evropskim kupovima. Dobrivoje Selec i Zdravko Rađenović zajedno su postigli 17 golova, koliko i cijela ekipa Steaue. “Borac praktično u finalu”, bio je dominantan naslov u jugoslovenskim medijima, ali je trener Pero Janjić pozivao na oprez i utišavao euforiju…
Steaua – Borac 17:19 (6:10)
Bukurešt, 28. februar 1975. Palata sporta i kulture. Gledalaca 9.000. Sudije: Vorreth i Sladky (Čehoslovačka).
STEAUA: Dincă, Gațu, Birtalan (3), Stockl, Kicsid (5), Voina (2), Drăgăniță (3), Tudosie (4), Carpa, Marinescu, Coasă, Orban. Trener: Cornel Oțelea.
BORAC: Arslanagić, Selec (11), Rađenović (6), Karalić (2), Jančić, Unčanin, Bjelić, Vujinović, Vukša, B. Golić, M. Golić, Kekerović. Trener: Pero Janjić.
Banja Luku je zahvatila rukometna groznica 11. marta 1975. godine, na dan revanša dvomeča Borca i Steaue. Karte za revanš su brzo “planule”, Borik je bio pun kao šibica, u iščekivanju historijskog plasmana u finale Kupa šampiona, što dotad nije uspjelo nijednom sportskom kolektivu iz BiH, ne samo u rukometu. Trener Steaue Cornel Oțelea, slavni rumunski reprezentativac i trostruki prvak svijeta, uoči revanša je dao izjavu da će njegovim pulenima biti lakše jer su već otpisani i psihički rasterećeni nakon poraza u Bukureštu.
Zaista, pokazalo se da je trijumf u prvoj utakmici bio opterećenje za rukometaše Borca. Rumuni su izvukli pouke iz poraza u Bukureštu, dok su Banjalučani sagorjeli u prevelikoj želji da izbore finale. Odbrana Steaue 3-2-1 je potpuno isključila Seleca i Rađenovića, junake prve utakmice. Dovoljno je reći da je Selec tek u 42. minuti postigao svoj prvi od ukupno dva gola, dok se Rađenović uopšte nije upisao u strijelce.
Banjalučane su u utakmici držali reprezentativci Milorad Karalić i Abas Arslanagić. Zahvaljujući Arslanagiću, koji je u prvih 30 minuta odbranio dva od tri sedmerca Rumuna, prvak Jugoslavije je na odmor otišao samo s jednim golom zaostatka (4:5). U nastavku je Borac držao rezultat koji ga je vodio u finale, no onda je od gotovine umalo napravio veresiju. Nekoliko minuta prije kraja je isključen Milorad Karalić, što su Rumuni iskoristili, postigli četiri gola, poveli s tri gola prednosti (10:13) i stigli na korak od finala.
Borac je imao posljednji napad, “biti ili ne biti” za oba tima. Tada je Cristian Gațu, slavni rumunski reprezentativac, faulirao Radeta Unčanina, a sovjetske sudije Kiuzul i Vitals dosudile su sedmerac. Na tribinama Borika je nastupilo oduševljenje, a onda muk i zebnja. Razlog: u tekućoj sezoni domaćeg prvenstva su Crveno-plavi nekoliko dragocjenih bodova izgubili zbog promašenih sedmeraca u finišu. “Ne bih pucao za milion dinara”, rekao je nakon utakmice Boro Golić…
Odgovornost je preuzeo Milorad Karalić, koji se u međuvremenu vratio na parket nakon kazne od dva minuta. Većina gledalaca je okrenula glavu i nije vidjela trenutak odluke: Karalić je pogodio za konačnih 11:13! Dvomeč je okončan ukupnim rezultatom 30:30, ali je Borac postigao više golova u gostima i postigao najveći dotadašnji uspjeh bh. sporta. Prvi put je neki klub iz BiH u finalu Kupa šampiona u nekom sportu! U Boriku je nastupilo nezapamćeno slavlje.
Nažalost, u finalu odigranom 13. aprila 1975. u Westfalenhalle u Dortmundu, Borac je poražen od istočnonjemačkog ASK Vorwärtsa iz Frankfurta na Odri (17:19). Međutim, već naredne godine je klub iz Banja Luke ponovo izborio finale, u kojem je ovaj put bio uspješan i pobjedom nad danskim klubom Fredericia KFUM (17:15) osvojio toliko željenu titulu evropskog prvaka. Bili su to dani ponosa i slave bh. rukometa. Tačno pola stoljeća kasnije je zbog besparice privremeno zatvorena kancelarija Rukometnog saveza BiH…
Borac – Steaua 11:13 (4:5)
Banja Luka, 11. mart 1975. Dvorana Borik. Gledalaca 5.000. Sudije: Kiuzul i Vitals (SSSR).
BORAC: Arslanagić, Selec (2), Rađenović, Karalić (8), Jančić, Unčanin (1), Bjelić, Vujinović, Vukša, B. Golić, M. Golić, Kekerović. Trener: Pero Janjić.
STEAUA: Dincă, Gațu (2), Birtalan (3), Stockl (1), Kicsid (2), Voina (1), Drăgăniță (4), Tudosie, Carpa, Marinescu, Coasă, Orban. Trener: Cornel Oțelea.
