Nekad se igralo za raju: Kako su na prelasku iz 1979. u 1980. godinu Safet Sušić i Dragan Pantelić nastupili u istom timu u Dortmundu, a onda jedan protiv drugog u Skenderiji
Piše: J. MRŽLJAK
Jesen 1979. godine bila je vjerovatno najbolja u karijeri Safeta Sušića. U toj polusezoni je bh. fudbaler stoljeća vodio mladu ekipu Sarajeva do senzaconalne titule jesenjeg prvaka, u dresu reprezentacije Jugoslavije je hat-trickom demolirao svjetskog prvaka Argentinu (4:2), učestvovao u pobjedi nad Španijom (1:0) u Valenciji u kvalifikacijama za Evropsko prvenstvo…
Pomenuta utakmica protiv Španije pamti se i po reprezentativnom debiju golmana Dragana Pantelića (1951-2021). Legendarni “Panta” je dugo branio za niški Radnički, da bi mu sjajni nastupi u jesen 1979. omogućili da tek u 28. godini obuče reprezentativni dres. Baš kao što je “Pape” predvodio Sarajevo do jesenje titule, tako je Pantelić bio najzaslužniji za drugo mjesto Radničkog, ispred favorizirane ekipe Crvene Zvezde.
Dok je trajala zimska pauza, na prelasku iz 1979. u 1980. godinu, Sušić i Pantelić su u svega devet dana bili akteri dva fudbalska spektakla, najprije kao članovi istog tima, onda jedan protiv drugog. U petak 28. decembra 1979. se elita evropskog fudbala okupila u Dortmundu, da kao članovi ekipe humanih zvijezda (Humans Stars), neslužbene reprezentacije svijeta, odigraju prijateljsku utakmicu protiv Borussije Dortmund.
Sav prihod od utakmice išao je u dobrotvorne svrhe, za UNICEF, UN-ovu organizaciju za pomoć djeci svijeta. Kakav je ugled imala tadašnja jugoslovenska liga, pokazuje podatak da su u ekipi Humans Stars nastupili najbolji igrači i kapiteni tri prvoplasirane ekipe jesenjeg dijela Prvenstva Jugoslavije: Safet Sušić (Sarajevo), Dragan Pantelić (Radnički) i Vladimir Petrović (Crvena Zvezda).
U timu Human Stars društvo su im pravili najveći asovi evropskog fudbala – Kevin Keegan, Franz Beckenbauer, Johan Cruyff, Oleg Blohin, Ruud Krol, Bruno Pezzey… Oko 30 hiljada gledalaca na Westfalenu je vidjelo sjajnu utakmicu, pravi spektakl, a u glavnim ulogama bili su jugoslovenski fudbaleri. U 58. minutu je René Botteron, jedan od najboljih igrača u historiji švicarskog fudbala asistirao Sušiću, koji je preciznim udarcem matirao tada 19-godišnjeg golmana Borussije Eike Immela.
Budućeg reprezentativnog golmana Njemačke, koji će karijeru završiti 18 godina kasnije u Manchester Cityju, savladao je još jedan jugoslovenski fudbaler – “Pižon” Petrović je ušao u drugom poluvremenu i na dodavanje Kevina Keegana postigao drugi gol. Uprkos vodstvu 0:2, ekipa Human Stars je poražena: domaćin, kojeg je s klupe vodio trofejni trener Udo Lattek, u posljednjih 13 minuta je preokrenuo rezultat (3:2). Rezultat je svakako bio u drugom planu, ali treba napomenuti da je Borussia slavila najviše zato što je Dragan Pantelić od 30. minuta branio povrijeđen.
Bilo je to vrijeme kada se još uvijek “igralo za raju”, fudbaleri su davali sebi oduška, klubovi nisu razmišljali samo o profitu… Zato nikoga nije začudilo da su se se Sušić i Pantelić već naredne sedmice ponovo našli na egzibicionom spektaklu – Novogodišnjem turniru u malom fudbalu u sarajevskoj Skenderiji od 4. do 6. januara 1980. Ovaj put su reprezentativni asovi bili na suprotnim stranama – “Pape” kao kapiten Sarajeva, a “Panta” (u dresu Human Starsa iz Dortmunda) na čelu ekipe Oslobođenja, čiji su članovi bili i Blaž Slišković, Vlado Komšić, Sead Sarajlić… Završni čin spektakla bilo je finale ekipa Sarajeva i Oslobođenja, “Pape” protiv “Pante”, 6. januara 1980. Sarajevo je tresla fudbalska euforija, oko 7.000 gledalaca je ispunilo tribine Skenderije uprkos direktnom TV prijenosu. Još jedna zanimljivost: na golu Sarajeva se kao gost našao Savo Ekmečić, koji je tri godine ranije s Koševa prešao u austrijski GAK. U sjajnoj utakmici je Safet Sušić sedam puta matirao Dragana Pantelića i bio najzaslužniji za pobjedu Sarajeva (12:8). Bilo je to dobro vrijeme, sve za raju, jarane…
