Na današnji dan, 11. juna 1972. godine, Fudbalski klub Željezničar ostvario je najveći uspjeh u svojoj dotadašnjoj historiji – titulu prvaka Jugoslavije! Na stadionu Partizana u Beogradu, “Plavi” su u odlučujućem meču deklasirali domaćina rezultatom 4:0 i ovjerili naslov šampiona.
Ekipa predvođena legendarnim trenerom Milanom Ribarom odigrala je jednu od najboljih utakmica u historiji kluba. U tom slavnom sastavu igrali su: Janjuš, Kojović, Bećirspahić, Bratić, Katalinski, Hadžiabdić, Jelušić, Janković, Bukal, Sprečo, Deraković, Hrvat, Šerbo, Kadrić, Saračević, Radović i Rodić.
Citirajući knjigu “Plava krv” Đevdeta Sarača:
„Nošeni neviđenim navijanjem i bodrenjem Željinih tifoza, Plavi su asovi tog dana, 11. juna 1972. godine, razmontirali Partizanovu mašineriju i slavili sa 4:0! Čitav je tok utakmice Željo bio superioran i svima je bilo jasno da je Željo novi šampion Jugoslavije, da ovu utakmicu Plavi ne mogu izgubiti. A onda je nastao urnebes…
Milan Ribar, slavni trener ovog tima, našao se na rukama svojih igrača na centru Partizanovog stadiona. Dresovi su pobacani Željinim tifozima za uspomenu. Orila se pjesma i urnebesni pokliči: ‘Željo, Željo, šampion, šampion!’
Iz Sarajeva su javili da je Crvena zvezda pobijedila Sarajevo na Koševu, ali joj to ništa nije značilo. Novi prvak, prvi put u historiji, bio je naš Željo. I to je bilo jedino važno, ono što će ući u historiju i spominjati se vječno.”
Slavlje se iz Beograda prelilo i na ulice glavnog grada Srbije. Navijači Željezničara su na Terazijama zaustavili saobraćaj, mašući zastavama i pjevajući iz promuklih grla: “Šampioni, šampioni!” Građani Beograda ih nisu gledali s negodovanjem – naprotiv, sa simpatijama su im čestitali na velikom uspjehu.
Tog dana, Sarajevo je slavilo, a Grbavica je postala dom šampiona Jugoslavije – prvi put u historiji.
