Studenti su na bh. derbi u Tuzli stigli osokoljeni serijom od šest uzastopnih prvenstvenih pobjeda i poslije trijumfa nad Efesom u Istanbulu, ali oslabljeni za povrijeđenog centra Marija Primorca.
Piše: J. Mržljak
Košarkaši Slobode i Bosne odigrali su šest utakmica u Prvenstvu “velike” Jugoslavije, ne računajući sezonu 1991-92 u kojoj nisu nastupali klubovi iz Slovenije i Hrvatske. Oba kluba su u susretima bh. derbija zabilježila po tri pobjede, ali to nije pomoglo Tuzlacima da na kraju svake sezone napuste društvo najboljih. Posljednji susret u šampionatu “države od Triglava do Đevđelije” odigran je na današnji dan prije 35 godina u punom Mejdanu, a bio je od ogromnog značaja za oba kluba.
Nakon što su dobili tešku borbu s Novim Zagrebom i u sezoni 1988-89 osvojili prvo mjesto u Zapadnoj grupi Druge lige (Prve B lige), košarkaši Slobode su u treći nastup u elitnom rangu ušli s novim trenerom Mihajlom Vukovićem. Legendarni “Miki” je tražio novi izazov u trenerskoj karijeri, nakon što je s košarkašicama Jedinstva Aide osvojio titulu evropskog prvaka. Jedino igračko pojačanje bio je Jadran Vujačić, kojeg su navijači Bosne zapamtili dok je nosio dres Partizana i na startu karijeru upisao 11 poena u pobjedi Crno-bijelih nad Studentima (117:110) u epskom finalu evropskog Kupa Radivoja Koraća u Banjoj Luci 1978. godine.
U sezoni 1989-90 je Bosna je branila treće mjesto iz prethodnog šampionata, što je bio najbolji plasman Studenata nakon titule 1983. Na klupu se nakon sedam godina vratio Draško Prodanović, koji je asistirao Bogdanu Tanjeviću u vrijeme najvećih uspjeha Studenata, dok je igrački kadar malo promijenjen: Bosnu je napustio Emir Mutapčić i prešao u Hapoel iz Jerusalema, iz JNA se vratio Samir Avdić, veću ulogu dobio je Nenad Marković, buduća legenda bh. košarke. Dok su nastupi u Evropi bili odlični, Bosna je zapinjala na domaćoj sceni – prvi dio šampionata su Studenti okončali tek na sedmom mjestu, s omjerom 6-5.
No, početak kalendarske 1990. je donio preokret. Bosna bilježi šest uzastopnih pobjeda, među kojima su bili uspjesi u gostima nad Olimpijom (86:76), Partizanom (101:85) te 12 godina čekani trijumf u Zagrebu protiv Cibone nakon dva produžetka (112:110). Bosna je skočila na treće mjesto, s omjerom (12-5), iza Jugoplastike (14-3) i Crvene Zvezde (13-4). Međutim, posljednja šesta pobjeda u nizu, protiv IMT-a u Skenderiji (88:78), plaćena je skupo: Mario Primorac, nezamjenjivi centar Studenata na početku utakmice je nezgodno pao, pokidao ligamente koljena i završio sezonu.
Uprkos izostanku “Gare” Primorca, Studenti su u prvoj utakmici četvrtfinala Kupa Radivoja Koraća, u Istanbulu deklasirali ekipu Efes Pilsena (107:91). Tri dana kasnije su košarkaši Bosne doputovali u Tuzlu, na bh. derbi 18. kola Prvenstva Jugoslavije. Domaćinu, ekipi Slobode, gorjelo je pod nogama: puleni Mikija Vukovića su s omjerom 4-13 dijelili dva posljednja mjesta sa šabačkom Zorkom, odnosno pobjedom manje od IMT-a. Tuzlaci su protiv renomiranog protivnika hvatali posljednji voz za opstanak, pa su tribine Mejdana bile očekivano pune, 24. februara 1990.
Početak utakmice pripao je domaćinu: Sloboda je ostvarila prvu veću prednost (12:4), ali su Studenti samo dva minuta kasnije poravnali (14:14). Prava poslastica utakmice bio je duel bekova: Bosninih asova Zdravka Radulovića i Miroljuba Mitrovića protiv sjajnog tandema Slobode – Nenada Videke (u mlađim kategorijama Jugoplastike saigrač Tonija Kukoča i Dina Rađe) i Nenada Trunića (uz Divca i Kukoča najbolji košarkaš U16 kadetske reprezentacije Jugoslavije koja je 1985. postala evropski prvak). Nijedna ekipa se nije uspjela odvojiti do kraja poluvremena, koje je okončano minimalnim vodstvom Bosne (48:49).
Košarkaši Slobode dominirali su u skoku jer Sarajlije nisu mogle nadomjestiti izostanak Primorca. Ipak, prvih 10 minuta nastavka prolazi u znaku gostiju: Bosna je stekla 10 poena prednosti (58:68) i činilo se da je meč riješen. Međutim, uz fantastičnu podršku s tribina košarkaši Slobode se vraćaju u meč, prave seriju (27:10) i prelaze u vodstvo (85:78). Za novi preokret su se pobrinuli puleni Draška Prodanovića: serijom (0:9) Bosna prelazi u vodstvo (85:87). U dramatičnoj završnici, na ulasku u posljednji minut, domaći košarkaši pogađaju tri slobodna bacanja (88:87), nakon čega se rezultat nije mijenjao do posljednjeg zvuka sirene, koji je donio erupciju u Mejdanu.
Sloboda je zabilježila važnu pobjedu i uhvatila priključak u borbi za opstanak. Trener Mihajlo Vuković je nakon utakmice izjavio da njegovi puleni nisu mogli izgubiti uz takvu podršku s tribina. Utakmica u Tuzli označila je početak crne serije Bosne: do kraja regularnog dijela šampionata su Studenti upisala četiri poraza u nizu, potom dva puta izgubili od Olimpije u play-inu i ostali bez plasmana u Evropu. A Sloboda? Tuzlaci su bili nadomak doigravanja za opstanak, ali ih je “ukopao” upravo poraz Bosne od Novog Zagreba u posljednjem kolu, zbog čega su još jednom preselili u niži rang.
Sloboda – Bosna 88:87
Tuzla, 24. februar 1990. Dvorana Mejdan. Gledalaca 5.000. Sudije: Vuković (Novi Sad) i Dimitrijević (Beograd). Slobodna bacanja: Sloboda 16/25, Bosna 22/29.
SLOBODA: Mršić, Lugonjić, Vujaković (2), B. Mitrović (16), Trunić (26), Muminović, Nurkanović (10), Vujačić (8), Videka (26). Trener: Mihajlo Vuković.
BOSNA: Marković (6), Tadić, Popivoda, Mujanović (4), Bukva (6), Avdić (13), Alihodžić (14), Radulović (28), M. Mitrović (16). Trener: Draško Prodanović.
