Kako je Olimpia Milano, današnji Armani, pregažen u Skenderiji u revanšu polufinala Kupa Radivoja Koraća, 9. marta 1978. godine.
Piše: J. MRŽLJAK
Plasman u Kup Radivoja Koraća za košarkaše Bosne je bio slaba utjeha nakon tri izgubljena trofeja u sezoni 1976-77. U domaćem šampionatu su Studenti s dva uzastopna poraza prokockali prednost pred pratiocima, u posljednjoj utakmici Grupe B Kupa Radivoja Koraća u Bologni protiv Fortituda nisu uspjeli sačuvati 12 poena prednost iz Skenderije, a onda su u polufinalu Kupa Jugoslavije izgubili od Kvarnera na riječkom Trsatu.
Crna serija se desila u nešto više od 10-ak dana, krajem februara 1977. godine, da bi posljedni ekser na Bosnine ambicije zakucao Damir Šolman košem sa zvukom sirene u majstorici za titulu: JugoplastikA je slavila protiv Studenata (98:96), 20. aprila 1977. u Beogradu. U jednom intervjuu je Bogdan Tanjević rekao da Bosna pod njegovim vodstvom nikad nije bolje igrala nego u sezoni 1976-77, ali je crna februarska serija srušila snove o trofejima…
U narednoj sezoni (1977-78) je uzdrmana Bosna ponovo krenula u lov na tri trofeja, pri čemu je sarajevski klub direktno prošao u grupnu fazu Kupa Radivoja Koraća. Naime, İstanbul Teknik Üniversitesi, košarkaški klub istanbulskog Tehničkog univerziteta, odustao je od takmičenja, pa je Bosna direktno prošla u Grupu B, gdje je žrijeb spojio s italijanskim Scavolinijem, francuskim Berckom i čehoslovačkim Interom iz Bratislave.
Bosna je prvi dio odigrala odlično, u Skenderiji pobijedila ekipe Bercka (116:107) i Scavolinija (116:91), te Intera u Bratislavi (115:100). Ključna utakmica bio je susret 4. kola protiv Bercka u gostima, gdje su puleni Bogdana Tanjevića morali sačuvati +9 iz Skenderije. U paklenoj atmosferi Francuzi nisu birali sredstva, ali su na kraju ostvarili pirovu pobjedu od nedovoljnih sedam poena prednosti (94:87). U “trećem poluvremenu” su francuski navijači upali u teren i zamalo pretukli sudije.
Plasman u polufinale Bosna je osigurala pobjedom nad Interom u Sarajevu (96:84), da bi u u posljednjem susretu grupne faze, utakmici bez rezultatskog značaja, Studenti poraženi u Pesaru od Scavolinija (89:96). Protivnik u polufinalu bio je milanski Cinzano, današnji Olimpia Armani, koji je više nego sretno prošao Grupu D. U posljednjem kolu su se poklopili rezultati – Cibona je pobijedila francuskog Le Mansa 114:99 – i tako osigurala Cinzanu prvo mjesto zbog najbolje koš-razlike u međusobnim utakmicama tri kluba.
Pallacanestro Olimpia Armani poznajemo decenijama po nastupima u Euroligi, no najburnije vrijeme za Milaneze bio je period od 1975. do 1978. godine, kada su nosili ime Cinzano po sponzoru – čuvenom brandu vermuta i vina. Najprije je u sezoni 1975-76 Olimpia Cinzano Milano osvojio Kup pobjednika kupova, a samo mjesec kasnije ispao iz Prve italijanske lige! Uvođenje play-offa u italijansko prvenstvo u sezoni 1976-77 omogućilo je milanskom timu da se ekspresno vrati u A1 ligu i preko doigravanja izbori plasman u Evropu – u Kup Radivoja Koraća.
U sezoni 1977-78 prva zvijezda Cinzanija postao je Michael Andrew D’Antoni, poznatiji kao Mike D’Antoni, osoba poznata svakome ko makar površno prati košarku. Unuk Italijana Andrea da Norcije, koji je iz italijanske Umbrije početkom 20. vijeka emigrirao u SAD, svoju košarkašku karijeru napravio je kao igrač i trener u ove dvije zemlje. Nakon što se u NBA nije izborio za veću minutažu u San Antonio Spursima, tada 26-godišnji košarkaš je 1977. odabrao Pallacanestro Olimpia Milano i zbog očevog porijekla brzo dobio italijansko košarkaško državljanstvo što je bila ogromna prednost u vrijeme kada su svi klubovi mogli imati maksimalno dvojicu stranaca.
Polufinale Kupa Radivoja Koraća između Cinzana i Bosne se iščekivalo kao okršaj košarkaških umjetnika – “Il Baffoa” (brkajlije) D’Antonija i “Kinđeta” Delibašića. Ali, nekoliko dana uoči prve polufinalne utakmice Mike D’Antoni je slomio ruku pa je trener Pippo Faina ostao bez najboljeg igrača. Prva polufinalna utakmica odigrana je 28. februara 1978. u milanskoj Palasport di San Siro. Predvođena Mirzom Delibašićem (24 poena) i Svetislavom Pešićem (18), Bosna je kontrolirala meč, na odmoru imala +8 (30:38).
Međutim, u nastavku se razigrao naturalizovani Italijan Mike Sylvester, koji će se 1980. upisati u historiju kao jedini Amerikanac s medaljom na Olimpijskim igrama u Moskvi. Zahvaljujući dvojnom državljanstvu, Sylvester je nastupio za reprezentaciju Italije koja je u finalu košarkaškog turnira poražena od Jugoslavije, u čijem timu su bili Delibašić i Radovanović. Vratimo se polufinalu Kupa Radivoja Koraća: Zahvaljujući Sylvesteru, Cinzano je preokrenuo rezultat i zabilježio pobjedu 79:76 u prvoj utakmici protiv Bosne.
Uslijedio je revanš u Skenderiji 9. marta 1978. godine, utakmica koja je odlučivala o finalisti Kupa Radivoja Koraća. Nošeni podrškom 6.000 gledalaca puleni Bogdana Tanjevića nisu dali nikakvu šansu Italijanima. Na poluvremenu je bilo +11 za Bosnu (50:39), a za razliku od prve utakmice do kraja je prednost “Studenata” narasla na konačnih 101:81, odnosno ukupnih 177:160 u dvomeču polufinala.
Prvo ime utakmice bio je Žarko Varajić sa 29 poena, dok je na suprotnoj strani najbolji bio Lars Hansen (22 poena), rođeni Danac čija je porodica sredinom ’50-ih preselila u kanadsku pokrajinu Britanska Kolumbija. Prije nastupa u Cinzanu Hansena su draftovali Los Angeles Lakersi, a devet mjeseci nakon utakmice u Skenderiji – 15. decembra 1978. – potpisao je za Seattle SuperSonicse i s prosjekom od 5,1 poena i 3,8 skokova dao mali doprinos prvoj i jedinoj NBA tituli Sonicsa (1979).
Bosna je tako prošla u finale, u kojem će u banjalučkom Boriku nakon produžetka biti poražena od Partizana (110:117), ali će do kraja sezone Studenti osvojiti duplu domaću krunu – Prvenstvo i Kup Jugoslavije. Bio je to uvod u najveći klupski uspjeh u narednoj sezoni – osvajanje titule evropskog prvaka u finalu protiv italijanskog Emersona.
Bosna – Cinzano Milano 101:81 (50:39)
Sarajevo, 9. mart 1978. Dvorana Skenderija. Gledalaca 6.000. Sudije: Lazarov (Bugarska) i Schleisser (SR Njemačka).
BOSNA: Krvavac (4), Ðogić (12), Benaček, Bosiočić (4), Izić, Radovanović (13), Ostojić (4), Varajić (29), Delibašić (20), Zrno (1), Hadžić (6), Pešić (8). Trener: Bogdan Tanjević.
CINZANO: F. Boselli (14), Anchisi (1), D. Boselli (6), Ferracini (15), Batisti, Hansen (22), Bianchi (4), Gallinari, Sylvester (19), Friz. Trener: Pippo Faina
