Na današnji dan, 4. maja 1992. godine, zapaljen je stadion Grbavica, simbol otpora Sarajeva i Željin hram fudbala.
Tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu, stadion Grbavica, poznat i kao Dolina Ćupova, postao je simbol hrabrosti i otpora. Svojom pozicijom tik uz liniju fronta, Grbavica je postala prva borbena linija.
Zapadna tribina stadiona, prenesena s Marijin Dvora prilikom same izgradnje stadiona, bila je žrtva vatrene stihije koja je obuhvatila područje tokom rata. Zapaljena i minirana, ona je postala simbol uništenja i gubitka. Uz nju, nestalo je 316 pehara, materijalnih simbola sportskih dostignuća i ponosa, koji su postali žrtve okrutnosti rata.
Potpisivanje Mirovnog sporazuma označilo je kraj rata i početak procesa obnove i pomirenja. Konačan povratak Grbavice pod kontrolu grada dogodio se 19. marta 1996. godine. Tada je započeo novi poglavlje za stadion i njegove stanovnike.
Iako gotovo potpuno uništen, stadion Grbavica brzo je počeo ponovno živjeti. Već 2. maja 1996. godine, stadion je bio domaćin prve zvanične utakmice nakon rata. Gradski derbi između Željezničara i Sarajeva odigran je na terenu koji je bio svjedok razaranja, ali i simbol opstanka i obnove. Neriješen rezultat (1:1) odjeknuo je kao poruka nade i zajedništva u teškim vremenima.
Od tada pa do danas, stadion Grbavica svjedoči o nepokolebljivoj volji ljudi da se vrate normalnom životu i da sport ponovno postane središnji dio njihovih života. Stadion je postao mjesto gdje se susreću navijači, gdje se slavi sportski duh i gdje se zajedno sanjaju bolji dani.
