Na današnji dan prije 83 godine je rođen Muhammad Ali, jedan od najvećih sportista u historiji, ali i još veći čovjek.
Kako piše Klix, neki bi “skromno” rekli da se radi “samo” o najvećem bokseru u historiji, no jedan podatak ipak ilustrira o kakvoj se pojavi radilo.
U današnje vrijeme su vam bukvalno sve informacije dostupne nakon nekoliko klikova mišem, te nije čudo ukoliko znate i za pojedine fudbalere iz indonezijske lige.
No, zamislite svijet 1960-ih godina prošlog stoljeća – bez interneta, televizor je bio luksuz, te je primarno sredstvo informisanja bio radio.
Da se nekim čudom teleportujete u, recimo, 1965. godinu, i obiđete turistički Kamerun, Indoneziju, Argentinu i Luksemburg, sigurno vam u tim svim državama na pitanje da li poznaju brazilsku fudbalsku zvijezdu Jairzinha svi ne bi odgovorili potvrdno.
Ali, da ih pitate da li znaju za Muhammada Alija, u sve četiri države na četiri različita kontinenta bi rekli – da. Možda ga nikada nisu vidjeli kako izgleda, ali su znali ko je on. To, valjda, dovoljno govori o Aliju.
Rođen je kao Cassius Marcellus Clay 17. januara 1942. godine, a poslije velike pobjede nad Sonnyjem Listonom 25. februara 1964. godine i osvajanja titule bokserskog prvaka svijeta, objavio je da je primio islam i promijenio ime u Muhammad Ali.
Nakon što je devet puta odbranio titulu svjetskog prvaka, 1967. godine je odbio regrutovanje u vojsku i slanje u Vijetnamski rat, zvanično se pozivajući na prigovor savjesti uz pojašnjenje da ne želi učestvovati u “kršćanskim ratovima”, te je zbog toga postao simbol antiratnog pokreta širom svijeta, ali je zbog toga i na četiri godine izbačen iz sporta.
Iako je u naponu snage morao privremeno prekinuti karijeru, kada se vratio u ring pružio je legendarne izvedbe u dva meča koja su ušla u historiju – “The Rumble in the Jungle” u Zairu 1974. kada je pobijedio Georgea Foremana i “Thrilla in Manila” 1975. kada je pobijedio Joea Fraziera.
Posljednji put u ring je ušao kao 39-godišnjak 1981. godine i u penziju je otišao sa skorom od 56 pobjeda i pet poraza, a trofej prvaka svijeta u WBA i WBC organizacijama je nakon meča u ruci držao čak 22 puta.
Nakon završetka karijere bavio se humanitarnim radom, tokom života je nahranio čak 22 miliona ljudi, uprkos tome što mu je 1984. godine dijagnosticirana Parkinsonova bolest. Ukazana mu je i velika čast da upali Olimijski plamen na ceremoniji otvaranja Ljetnih olimpijskih igara u Atlanti 1996. godine.
Zalagao se za ravnopravnost Afroamerikanaca, promovisao nezavisnost Palestine, a bio je i veliki prijatelj Bosne i Hercegovine. Poznata je i njegova fotografija na kojoj se nalazi u zagrljaju sa prvim predsjednikom Predsjedništva Republike Bosne i Hercegovine, Alijom Izetbegovićem.
Možda i najznačajniji trenutak u njegovom životu se desio 19. januara 1981. godine.
Jedan čovjek je želio izvršiti samoubistvo skokom sa devetog sprata, policija ga nije uspjela odgovoriti u njegovoj nakani, a onda se pojavio Ali.
Popeo se u susjedni stan, a nakon 20 minuta razgovora s Alijem, čovjek je odustao od samoubistva i zagrljen s legendom sišao s nebodera.
I to govori o tome ko je bio Muhammad Ali.
Ali je preminuo 3. juna 2016. godine, a dženaza najvećem sportisti u historiji je klanjana sedam dana kasnije na mezarju Cave Hill u njegovom rodnom gradu Louisvilleu u američkoj državi Kentucky.
