Dok traje pauza u fudbalskoj Premijer ligi BiH, zanimljivo je podsjetiti kako su bh. klubovi nekad popunjavali zimsku pauzu. Umjesto putovanja u Tursku pripreme su uglavnom organizirane u snježnom dekoru “nadomak kuće”, a takmičarski naboj održavali su brojni zimski turniri – Mostarski, Titogradski, Trofej Marjana…
Jedan od najjačih bio je “Mostarski turnir u fudbalu”, poznat i kao “Februarski turnir”, ustanovljen 1965. godine u čast oslobođenja grada na Neretvi – 14. februara 1945. Turnir je održavan uglavnom početkom februara i bio je generalna proba najjačim jugoslovenskim i europskim klubovima za proljetni dio sezone.
Održano je 28 turnira, a logično da je domaćin i organizator – Velež – bio najuspješniji sa 15 pobjeda. “Rođene” prate Željezničar i Partizan sa po tri trijumfa, dok su Crvena zvezda, Hajduk, Rapid (Beč), Dinamo (Zagreb) i selekcija SSSR-a po jednom podizali pobjednički pehar.
Ovaj put se prisjećamo “Mostarskog turnira” prije 50 godina koji je zanimljiv zbog nekoliko detalja. Za razliku od tradicije, u februaru 1971. godine na “Mostarskom turniru” nije učestvovao nijedan inostrani klub, reprezentacija, niti član tzv. “Velike četvorke”.
I pored toga kvalitet nije bio narušen jer su se na listi učesnika našli Velež, Željezničar i Olimpija, u tom trenutku, uoči nastavka proljetnog dijela fudbalske sezone 1970-71, poredani na četvrtom, petom i šestom mjestu prvenstvene tabele. Preostali četvrti učesnik bila je ekipa Sarajeva pa je glavni grad BiH imao dva predstavnika.
Štaviše, prvog dana turnira, 13. februara 1971. godine na programu je bio sarajevski gradski derbi usred Mostara! Na solidno popunjenom stadionu pod Bijelim brijegom Željezničar je protiv komšija sa Koševa opravdao ulogu favorita: Puleni Milana Ribara nadigrali su Sarajevo 2:0 i izborili drugo uzastopno finale.
U drugoj polufinalnoj utakmici Velež je teškom mukom, boljim izvođenjem jedanaesteraca, savladao tada jaku ljubljansku Olimpiju, čije su zvijezde Zlatko Škorić, Vili Ameršek, Brane Oblak, Danilo Popivoda nekoliko mjeseca ranije eliminirane od slavne Benfice u Kupu pobjednika kupova.
Tako su se u nedjelju 14. februara 1971. godine u finalu sedmog “Mostarskog turnira” našli Velež i Željezničar. Bio je to drugi uzastopni duel “Rođenih” i “Plavih” u finalu “Mostarskog turnira” nakon što je 12 mjeseci ranije u sjajnoj utakmici po teškom terenu Željo preokrenuo rezultat i golovima Bukala i Spreče u finišu stigao do pobjede 2:1 i pobjedničkog pehara.
No, 1971. godine se Velež uspio revanširati klubu s Grbavice. U izvanrednoj utakmici, pred punim tribinama, puleni Sulejmana Repca vratili su trofej u svoje vitrine. Na krilima sjajnog Duška Bajevića, najboljeg igrača i strijelca turnira, Velež pobjeđuje 3:1 i osvaja pehar.
Nakon utakmice se Bajević našao na ramenima navijača Veleža, a pobjednički pehar primio je Kemal Šestić koji će nekoliko mjeseci kasnije završiti uspješnu karijeru u dresu mostarskog kluba. Ako nekoga i to zanima: U meču za treće mjesto Sarajevo je bilo bolje od Olimpije (2:0). Antaliju niko tada nije spominjao…
