Prijedorčanin Idriz Hošić je odigrao 85 utakmica, postigao 32 gola i ostavio neizbrisiv trag u elitnom rangu njemačkog fudbala, tako jak da je 1972. proglašen najboljim strancem Bundeslige
Piše: J. MRŽLJAK
U posljednjih četvrt stoljeća Bundesliga je, kao nijedna druga “Liga petice”, postala obećana zemlja za bh. fudbalere. Ko još u Njemačkoj i širom svijeta ne zna za Hasana Salihamidžića, jednog od najtrofejnijih igrača, Sergeja Barbareza i Edina Džeku, najbolje strijelce Bundeslige u sezoni, Vedada Ibiševića, najefikasnijeg Bosanca u elitnom rangu njemačkog fudbala, Zvjezdana Misimovića, jednog od najboljih asistenata…
Svima njima je put prokrčio Idriz Hošić “Kole”, napadač koji je u početkom ’70-ih bio prvi Bosanac u Bundesligi. Rođen 17. februara 1944. u Prijedoru, Hošić je karijeru počeo u lokalnom klubu Željezničar, odakle je prešao u redove hrasničkog Famosa, tada snažnog drugoligaša. Kao igrač “Motorista” postao je i član mlade reprezentacije Jugoslavije i želja mnogih prvoligaša. Najbrži je bio Partizan, u potrazi za zamjenom za Milana Galića koji je otišao u inostranstvo nakon čuvenog finala Kupa šampiona protiv Reala na Heyselu, i “Kole” je preselio u Beograd.
Za četiri godine (1966-1970) odigrao je 73 prvenstvene utakmice u Crno-bijelom dresu, postigao 36 golova, krajem aprila 1968. debitovao u dresu reprezentacije Jugoslavije, protiv Čehoslovačke u Bratislavi (0:3). Drugi i posljednji nastup u dresu reprezentacije upisao je 10. juna 1968. godine u ponovljenom finalu Evropskog prvenstva protiv Italije u Rimu (0:2). Nakon toga su ga selektori iz neobjašnjivih razloga zaboravili, ali ne i fudbalski menadžeri.
U ljeto 1970. godine Hošić u paketu s Bratislavom Đorđevićem, tadašnjim golmanom OFK Beograda, prelazi u Kaiserslautern. Debi u novom klubu upisao je 15. augusta 1970. godine, u 1. kolu Bundeslige u sezoni 1970-71. “Đavoli” su gostovali kod Herthe pred 60.000 gledalaca na Olimpijskom stadionu u Berlinu i odlično počeli meč. Legendarni Otto Rehhagel je doveo goste u prvo vodstvo (0:1), Hošiću je trebalo pola sata da postigao prvjenac u Bundesligi (1:2), a Fritz Fuchs osigurao prednost na poluvremenu (2:3).
Međutim, u nastavku je došlo do preokreta, Hertha je upisala pobjedu (5:3), dobrim dijelom zahvaljujući slabim intervencijama Đorđevića, koji će upisati tek pet nastupa u Bundesligi.
U prvoj sezoni u Kaiserslauternu je Prijedorčanin upisao 22 nastupa, postigao osam golova za ekipu koja je Bundesligu završila na solidnom 8. mjestu. Pamti se pobjeda nad Bayernom u 27. kolu, 3. aprila 1971. Bavarci su poveli sredinom drugog poluvremena golom Ulija Hoenessa, da bi u posljednjih šest minuta proključao prepuni Betzenberg. Najprije je Hošić u 84. minutu savladao Seppa Maiera i izjednačio rezultat, da bi 60 sekundi kasnije Fritz Fuchs donio trijumf domaćinu (2:1).
Naredna sezona (1971-72) bila je najbolja u internacionalnoj karijeri Idriza Hošića. Odigrao je 26 prvenstvenih utakmica i postigao 13 golova, bio deveti strijelac Bundeslige, što je ugledni Kicker natjeralo da ga proglasi najboljim strancem sezone, zajedno s Dancem Ulrikom le Fevreom (Borussia Mönchengladbach) i Austrijancem Thomasom Paritsom (Eintracht Frankfurt). Najvišu ocjenu dobio je za nastup u pobjedi u Hannoveru (2:1), u 7. kolu, kada je postigao jedan gol.
Te sezone su Idriza Hošića proslavili nastupi u Kupu SR Njemačke. U DFB Pokalu su se do finala igrale po dvije utakmice, bez pravila gola u gostima i već u 1. kolu je bh. i jugoslovenski napadač bio najzaslužniji za eliminaciju Wuppertala, najboljeg drugoligaškog kluba.
U prvom meču u Wuppertalu je postigao važan gol, koji je Kaiserslauternu osigurao minimalan poraz (1:2), da bi i u revanšu zatresao mrežu za pobjedu “Đavola” (3:2), prije nego je domaćin prošao dalje boljim izvođenjem jedanaesteraca.
Uslijedio je dvomeč protiv Stuttgarta, ponovo gol u minimalnom porazu u prvom meču na “Neckeru”, da bi povreda na početku revanš utakmice spriječila Hošića da dâ veći doprinosu u pobjedi (3:1) za četvrtfinale. Serija “poraz u gostima u prvoj utakmici, pobjeda u revanšu na Betzenbergu” nastavljena je u četvrtfinalu.
Kaiserslautern je poražen od Rot-Weiss Oberhausena (1:3), onda u revanšu “Kole” postiže konačan rezultat (2:0) u regularnom dijelu, pa u 5. minutu produžetka još jednom trese mreže i najzaslužniji je za trijumf (5:0).
U polufinalu su “Đavoli” s dvije pobjede (2:1, 2:1) eliminirali Werdera i zakazali finale protiv Schalkea, iza kojeg je bila je jedna od najboljih sezona u Bundesligi, s čak 52 osvojena boda od 68 mogućih. No, i to je bilo nedovoljno da “Kraljevski plavi” nadmaše Bayerna i osvoje titulu, pa je ceh platio Kaiserslautern u finalu Kupa.
Schalke, s klupe predvođen slavnim jugoslovenskim fudbalerom i trenerom Ivicom Horvatom, 1. jula 1972. godine, pred 61.000 gledalaca na Niedersachsen stadionu u Hannoveru, deklasirao je ekipu Kaiserslauterna (5:0). Idriz Hošić, sada i prvi Bosanac u finalu DFB Pokala, uklopio se u sivilo svoje ekipe i zamijenjen je u 56. minutu.
Međutim, i sâm plasman u finale Kupa donio je historijski uspjeh Kaiserslauternu. Vicešampion Schalke je “oslobodio” jednu vizu za Kup UEFA, koju je preuzeo sedmoplasirani klub s Betzenberga i prvi put u klupskoj historiji izborio plasman u Evropu.
U debiju na međunarodnoj sceni, 13. septembra 1972. godine, Hošić je postigao historijski prvi evropski gol za Kaiserslautern u porazu na “Victoria Groundu” protiv Stoke Cityja. U revanšu, dvije sedmice kasnije, Prijedorčanin je strijelac u pobjedi nad Englezima (4:0). U narednoj rundi dva puta trese mrežu za pobjedu u gostima nad portugalskim Barreirom (3:1) i plasman u treću rundu.
Nakon eliminacije sovjetskog Ararata u osmini finala, prvi evropski nastup Kaiserslauterna zaključen je porazom u četvrfinalu od budućeg finaliste Borussije Mönchengladbach. Nastupi na tri fronta, među kojima je i četvrtfinale DFB Pokala, iscrpili su ekipu, koja je u Bundesligi zauzela deveto mjesto.
Hošić i Kaiserslautern će sezonu 1972-73 pamtiti po pobjedi nad prvakom Bayernom. Derbi 13. kola Bundeslige, 18. novembra 1972. godine, zbog ogromnog interesa odigran je na većem Südweststadionu u Ludwigshafenu, na kojem se okupilo 60.000 gledalaca. Hošić se poigravao s Beckenbaureom, Breitnerom, Hansenom, Schwarzenbeckom, postigao dva gola u velikoj pobjedi nad Bavarcima (3:1).
Sezonu Bundeslige okončao je s 10 golova u Bundesligi, polako se spremajući da okrene novi list u karijeri. Trener Dietrich Weise, koji je Hošića doveo u Kaiserslautern, najavio je prelazak u Eintracht Frankfurt i tako negativno utjecao na ekipu. Početkom juna 1972. pojavila se informacija da će i Idriz Hošić napustiti klub, što je navijače Kaiserslauterna natjeralo da na Betzenbergu istaknu transparent “Hosic hier bleiben” (Hošiću, ostani).
Želje navijača nisu ispunjene: Jugoslovenski internacionalac je u ljeto 1973. godine prešao u MSV Duisburg. Početak u redovima “Zebri” bio je obećavajući. U 3. kolu, u komšijskom derbiju protiv Kolna (5:1), Hošić je postigao pogodak, koji će pokazati njegovim posljednjim u Bundesligi. Tokom septembra i oktobra 1973. godine je Duisburg osvojio samo jedan bod u šest utakmica, što je koštalo posla trenera Rudija Fassnachta, koji je insistirao na Hošićevom dovođenju.
Novi trener, Willibert Kremer, u svojoj prvoj utakmici na klupi ukazao je povjerenje Hošiću na gostovanju kod Rot Weiss Essena. Do poluvremena je domaćin vodio 4:0, a ceh za debakl je platio bh. fudbaler. Hošić je zamijenjen na pauzi i više nikad nije dobio priliku…
Tako je 27. oktobra 1973. godine, nakon 85 nastupa i 32 postignuta gola, Idriz Hošić završio karijeru u elitnom rangu njemačkog fudbala. U decembru iste godine preselio je u redove kluba Westfalia Herne, člana jedne od pet Regionalnih liga, tadašnjeg drugog ranga takmičenja, ali nije ostavio prevelik trag. U ljeto 1974. je završio karijeru, potom se vratio u domovinu, gdje će nepune dvije decenije kasnije preživjeti pravu golgotu u rodnom Prijedoru.
Uspio je preživjeti zatočenje u logorima Manjača i Omarska, prije nego se Kaiserslautern sjetio klupske legende i pružio mu utočište. Idriz Hošić se sa suprugom Enisom preselio u Kaiserlauterm gdje i danas živi, nikad se ne oporavivši od pogibije sina, koji je život dao u odbrani Sarajeva.
