Crveno-bijeli su 26. decembra 1976. godine dočekali Bosnu u prepunoj dvorani Pinki u Zemunu, iako je derbi direktno prenosila televizija.
Piše: J. Mržljak
Uoči starta Prvenstva Jugoslavije u sezoni 1976-77, mnogi su smatrali da je Bosna konačno “sazrela” za titulu, nakon osvajanja trećeg mjesta u prethodnom šampionatu. Zaista, Studenti su furiozno počeli prvenstvo, u prvih osam utakmica zabilježili isto toliko pobjeda, uključujući trijumf nad direktnim konkurentima za titulu – Partizanom (73:72) u Skenderiji i Jugoplastikom (100:85) na splitskim Gripama. Uz to, puleni Bogdana Tanjevića su se plasirali u grupnu fazu Kupa Radivoja Koraća nakon što su u dvomeču s neugodnom ekipom CSKA iz Sofije nadoknadili -17 iz Bugarske (100:117) i u revanšu pobijedili 102:78. Tek u 9. kolu je Bosna doživjela prvi prvenstveni neuspjeh: u prepunoj maloj dvorani zagrebačkog Doma sportova, pred 5.000 gledalaca, Cibona je srušila ekipu iz Sarajeva (76:72).
Malo je nedostajalo da već u narednom 10. kolu Bosna upiše novi poraz, i to za zelenim stolom. Naime, 14. decembra 1976. godine, uoči utakmice Bosna – BEKO Beograd, u maloj dvorani Skenderije je pokvaren semafor. Domaćin je ponudio da se vrijeme mjeri ručno, ali su Beograđani odbili. Ni drugi prijedlog, da se utakmica odigra 24 sata kasnije, također nije odgovarao gostima. Razlog: u timu su imali četvoricu igrača, koji su se narednog dana, u ponedjeljak ujutro, morali javiti na svoja radna mjesta. Pošto Bosna nije osigurala uslove za regularno odigravanje susreta, po pravilima se utakmica mogla registrovati službenim rezultatom (0:20), Studenti bi čak bili dodatno kažnjeni oduzimanjem jednog boda. No, čelnici KK BEKO su pokazali šta je sportski duh. Pristali su da se meč odigra naknadno, kad god to odgovara Bosni, obzirom na evropske obaveze Sarajlija.
Nakon kratke pauze u prvenstvu, uslijedilo je gostovanje Crvenoj Zvezdi, na koje je Bosna stigla s utakmicom manje i omjerom 8-1, iza Partizana (9-1), a ispred Jugoplastike (8-2). Na današnji dan prije 48 godina, protivnik Studenata u 11. kolu bila je Crvena Zvezda, klub koji je polako silazio s vrha – nakon osvajanja titule prvaka Jugoslavije (1972), Kupa Jugoslavije (1973, 1975), Kupa pobjednika kupova (1974), plasmana u finale Kupa kupova (1975). Ipak, trener Bratislav Đorđević (otac legendarnog igrača i trenera Aleksandra Đorđevića) još uvijek je imao jak tim, u kojem su bili članovi šampionske generacije Zoran Slavnić, Dragan Kapičić, Goran Rakočević, Dragiša Vučinić i Ljupče Žugić.
Crveno-bijeli su u nedjelju 26. decembra 1976. godine dočekali Bosnu u dvorani Pinki u Zemunu, gdje su u to vrijeme bili domaćini. Meč je od 16,45 sati minuta direktno prenošen na drugom televizijskom kanalu JRT-a, ali je dvorana Pinki svejedno bila prepuna. Iako bez povrijeđenog Rakočevića, s indisponiranim Kapičićem i dobro čuvanim centrom Radivojem Živkovićem, Crveno-bijeli su igrali odlično i vodili u prvom poluvremenu. Igru je sjajno vodio Slavnić, kojem je asistirao Vučinić, no u 18. minutu je “Moka” dobio četvrtu ličnu grešku. Samo je odlični Mirza Delibašić ostavio Bosnu u meču i pomogao da prednost Zvezde na poluvremenu bude samo dva poena (41:39).
I u nastavku je vođena neizvjesna borba, rezultat je bio tijesan. Sredinom drugog poluvremena Vučinić je napustio parket zbog pet ličnih grešaka, ali je Zvezda zadržala vodstvo. Sve do 35. minuta (67:66), kada je nastupio veliki preokret. Bogdan Tanjević je nakon utakmice rekao da su njegovi puleni “za kraj čuvali zonsku odbranu”. Zaista, Studenti su zaustavili domaćina, napravili seriju 0:10, preokrenuli na 67:76, i mirno kraju priveli utakmicu za novu pobjedu (78:85). Mirza Delibašić je bio najbolji i s 32 poena najefikasniji igrač na parketu, no Bosna je imala još četiri “dvocifrena” košarkaša – Varajića (14), Radovanovića (13), Đogića (11) i Tolja (11).
“Jaki smo. Spremni smo za najviši domet. I protiv Crvene Zvezde smo dokazali da su naše šampionske ambicije ostvarljive. Doduše, posao nam je bio olakšan poslije četvrtog prekršaja Slavnića, koji se kasnije morao čuvati, posebno u odbrani”, poslije utakmice je govorio zadihani Delibašić, dok je Bratislav Đorđević, trener Zvezde, za poraz imao nekoliko opravdanja – pobjedu “Kinđeta” u direktnom duelu s “Mokom”, slabu igru Kapičića, dominaciju Sarajlija u skoku. Tri dana nakon slavlja nad Zvezdom, Bosna je kalendarsku 1976. godinu završila pobjedom nad još jednim beogradskim klubom – u odgođenoj utakmici protiv ekipe BEKO (114:92). Na kraju šampionata su se Studenti morali zadovoljiti drugim mjestom, nakon poraza u majstorici od Jugoplastike.
Crvena Zvezda – Bosna 78:85 (41:39)
Beograd 26. decembar 1976. Dvorana Pinki u Zemunu. Gledalaca 4.000. Sudije: Oblak (Ljubljana) i Belegu (Peć).
CRVENA ZVEZDA: Rakočević, Grujičić, Maksimović (2), Živković (16), Žugić (3), Kapičić (12), Stamenković (6), Vučinić (15), Tomović (2), Bogosavljev, Slavnić (22). Trener: Bratislav Đorđević.
BOSNA: Krvavac (4), Đogić (11), Benaček, Bosiočić, Mašnić, Radovanović (13), Tolj (11), Varajić (14), Delibašić (32), Čečur, Hadžić. Trener: Bogdan Tanjević.
