Danas, 19. marta, navršava se 29 godina od reintegracije naselja Grbavica, Vraca i Kovačići u okvire grada Sarajeva.
Jedan od najvažnijih datuma u historiji glavnog grada i Bosne i Hercegovine, podjednako je važan i za Fudbalski klub Željezničar.
Naime, Željezničar je posebno vezan za naselje Grbavica. Mnogi fudbaleri ovog kluba kroz historiju bili su s Grbavice, mnogi fudbaleri su živjeli na Grbavici, naselje je dominantna navijačka baza “Plavih” a na kraju, dom Fudbalskog kluba Željezničar, Stadion “Grbavica”, nalazi se ovdje još od 1953. godine.
Nije ni čudo što je jedna takva čvrsta veza izgrađena između Željezničara i ovog kvarta grada Sarajeva, no ona je svoje najbolnije trenutke doživjela početkom opsade Sarajeva i agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu 1992. godine.
Već u aprilu 1992. godine naselje Grbavica je okupirano od strane tzv. VRS uz pomoć bivše JNA što je značilo početak neviđene golgote za svo nesrpsko stanovništvo ovog naselja. Ubistva, premlaćivanja, silovanja, logori, živi štit – samo su neke od strahota koje je domicilno stanovništvo trpilo skoro pune četiri godine. Okupacija je odnijela mnoge ljudske žrtve, a za neke je i danas nepoznata sudbina.
Okupacija Grbavice značila je i odvojenost Željezničara od svog doma. Već 5. aprila, kada je Sarajevo trebalo da slavi dan kada je oslobođeno od fašizma u Drugom svjetskom ratu, počeo je napad na grad. Tog dana fudbaleri Željezničara trebali su da odigraju utakmicu protiv beogradskog Rada, ali je ona zbog pucnjave odgođena i nikada nije odigrana.
Dana 4. maja 1992. godine desio se i najtužniji dan u historiji kultnog sportskog zdanja u Bulevaru Ivice Osima. Srpski okupatori i agresori tada su zapalili drvenu zapadnu tribinu Stadiona “Grbavica” i devastirali su većinu stadiona. U plamenu su nestali mnogi trofeji, priznanja, uspomene i dokumentacija Željezničara, a stadion je postao prva linija razgraničenja između okupatora i slobodnog dijela Sarajeva.
Kroz četiri godine nekoliko puta su bitke za sam opstanak grada i države vođene na samoj “Grbavici” i u njenoj okolini, a svakako je najpoznatija “Bitka kod 11 Plavih” od 5. do 7. oktobra 1992. godine, kada je upravo pored Stadiona “Grbavica” spriječen prodor agresora u grad.
Reintegracija Grbavice donijela je povratak života i slobode u ovo naselje, a samim tim i povratak “Plavih” u svoj devastirani dom. Igrači i omladinci Željezničara, kao i njegovi navijači, bili su među prvima koji su ušli u ovo naselje, a potom i na svoj stadion.
Od potpuno devastiranog stadiona, nevjerovatnom ljubavlju, voljom i angažmanom porodice Željezničar, uz pomoć svih ostalih, stadion je vrlo brzo očišćen i doveden u kakvo-takvo upotrebljivo stanje. Nepuna dva mjeseca nakon reintegracije, tačnije 2. maja 1996. godine, na “Grbavici” je odigran sarajevski derbi između Željezničara i Sarajeva. Rezultat, iako je bio u drugom planu, glasio je 1:1, a taj susret je i konačno označio da se na Grbavicu vratio život.
Nakon završetka agresije, iz godine u godinu Stadion “Grbavica” je rastao, građen je i unaprijeđivan s ljubavlju i odanošću, da bi danas bio jedan od najboljih stadiona u Bosni i Hercegovini. Dom Fudbalskog kluba Željezničar se, skupa sa naseljem Grbavica, kao feniks izdignuo iz pepela a dan kada je vraćen tamo gdje i kome pripada.
